Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝ ΚΟΥΜΟΥΤΣΟ.








Ιωάννης Βασ. Κοσμάς
  << Κοσμόγιαννης >>(1910 -1980)

                                        ΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝ ΚΟΥΜΟΥΤΣΟ.

Έχω γράψει τώρα ένα ποιηματάκι για το φίλο μου το Νικόλα τον Κουμούτσο:


Αφιερωμένο ποίημα στο φίλο μου το Νικόλα τον Κουμούτσο,                         πο’ χει το μεγάλο π#ύτσ#
Που τις χήρες θα γ@μ$σει και καμία δε θ’ αφήσει.
Αν πρόκειται τον κίνδυνο να έχει η Θυρέα
Μακριά απ’ τον Κουμούτσαρο, μην κάνουνε παρέα.
Ας βρουν λουκέτο δυνατό να βάλουνε στον κ#λo
Αν θέλουν να γλιτώσουνε απ’ τον μεγάλο ψ#λο.
Κι ο Άλουπας ο φίλος μας ας τόνε σαλαγήσει
Μακριά απ’ την ταβέρνα του, κρασί ας μην πουλήσει.
Αν πιάσει και του σηκωθεί η π#ύτσ@ του Νικόλα
Σεισμός θα γίνει τρομερός θα τα γκρεμίσει όλα.
Μα όποιος είναι φίλος μας του λέμε για να μάθει
Μακριά απ’ τον Κουμούτσαρο, κακιά ζημιά μην πάθει.
                  
Κοσμόγιαννης στην πλατεία στο Καστρί. Παίζει την αρχέγονη πίπιζα - καραμούζα –.  Τον συνοδεύει με το τούμπανο ο μακαριστός Χριστόφορος Κόκκωνας ( αργότερα έγινε ιερέας).

    Ο Κοσμόγιαννης στο τέλος της απαγγελίας έκανε  τα εξής σχόλια:

Ακούστε δω ρε παιδιά, έχει το φόβο του και ο Κουμούτσος, μην το μάθει ο Τζίμης του που είναι στον Καναδά, μην το μάθει ο Σπύρος του, μην το μάθει η γυναίκα του, μην το μάθει ο αδερφός του ο Γιώργης στην Αθήνα, μην το ακούσει η ψυχή του πατέρα του, του γεροΜήτσου του Κουμούτσου. Αλλά δε βαριέσαι, όλα καλά!
_Και τώρα τι θα γίνει;
_Δηλαδή κινδυνεύουμε;
_Άμα έρθει κατά πάνω θα μας γ@μήσει όλους!
_Να κάτσει εκεί που είναι, να μην έρθει απάνω!
_Και τι να κάνουμε;
_Να του κόψουμε την π#ύτσ@!
_Να του κόψουμε την π#ύτσ@; Και πώς θα κατουράει ο κακομοίρης ρε παιδιά; Δεν κάνει ρε παιδιά, δεν είναι σωστό. Ακούστε δω, θα σας πω εγώ τι θα κάνουμε. Θα πάμε εδώ στο χωριό, είναι κάτι αγιοκόρες. Θα πάμε και θα τις παρακαλέσουμε να κάνουνε μια παράκληση, να του διαβάσουνε ένα ευχέλαιο, να μην του ξανασηκωθεί μετά από τριάντα-σαράντα χρόνια, να γλιτώσει όλος ο κόσμος από τον κίνδυνο, να γλιτώσουμε κι εμείς!

ΣΧΟΛΙA Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

 Το ποίημα το είχε απαγγείλει πολλές φορές. Η ταινία –τώρα CD- που έχω έχει ηχογραφηθεί στο πολυτελέστατο τότε εστιατόριο του Παν.  Χαλούλου το 1979. Σε ένα χρόνο ο Κοσμόγιαννης πέρασε σε άλλες διαστάσεις.  Κάποιος είχε στείλει χρήματα από τον Καναδά να γλεντήσει ο Κοσμόγιαννης με την παρέα του. Σε αποστροφή του λόγου του ο Κοσμόγιαννης αναφέρει τον Τάκη τον Κουτουζώφ, τον Νίκο Παπαϊωάννου (το ράφτη), τον μπάρμπα Νικόλα τον Κουμούτσο κ. α Στο τέλος της απαγγελίας έκανε  σχόλια. Ο Κοσμόγιαννης έκανε δρώμενο για να ξορκίσει τη κατάθλιψη του χειμώνα και τη φτώχεια. Πήρε ένα μαχαίρι και έκανε πως θα κόψει τα γεννητικά όργανα του φίλου του, του Νικόλα…. Γνήσιος, γνησιότατος Αριστοφανικός.
                   
             Η παράδοση συνεχίζετε από την αρχαιότητα Σάτυροι παράσταση από αγγείο.

 Με μεγάλη χαρά έλαβα από το δάσκαλο και αγαπητό μου φίλο Βασίλη Ιωα. Κοσμά το γιο του Κοσμόγιαννη όλο το σκαρίφημα από το βιβλίο που ετοιμάζει για τον Αριστοφανικό ποιητή και όχι μόνο τον αείμνηστο Κοσμόγιαννη. Επιτέλους Βασίλη βρήκες χρόνο και τα μαζεύεις. Ευχαριστώ με τιμάς . Καταχρώμαι την εμπιστοσύνη σου και σαν προδημοσίευση ανεβάζω στους ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ τον Κουμούτσαρο. Το κάνω αυτό για να τιμήσω τους δυο καλούς ανθρώπους. Τους αείμνηστους μπάρμπα Γιάννη και μπάρμπα Νικόλα.
Τον μπάρμπα Γιάννη δεν τον πρόλαβα στη ζωή. Τον γνώρισα μέσα από τις ταινίες του και από τις ιστορίες που άκουσα και ακούω στο Καστρί. Μου κάνει τη τιμή ο Βασίλης να μου τα λέει κάθε φορά που τον ρωτάω. Ελπίζω να μην το παρακάνω.
                     
                               Γουρουνομάχαιρο κατασκευής Κοσμόγιαννη.

Το μπάρμπα Νικόλα τον έβλεπα συχνά στο Αστρος το χειμώνα και μετά τα καλοκαίρια στο Καστρί. Ήταν ένας άντρας θηρίο δυο μέτρα και βαλε. Κάποτε που ζυγιστήκαμε ένα Πάσχα για το έθιμο δεν τον έλεγε το καντάρι!!!!! Στο τέλος που τον βάρυναν τα χρόνια και τα βάσανα σταμάταγα στη επάνω γειτονιά στο Καστρί τον χαιρετούσα και λέγαμε δυο κουβέντες . Στενοχωριόμουν που τον έβλεπα με μαγκούρα. Κάναμε πλάκες, το χιούμορ χιούμορ δεν μπορούσε πλέον κα κατέβει στην πλατεία. Έλεγα μέσα μου «Δεν πρέπει να γερνάει ο άνθρωπος».
Όταν πρωτάκουστα το ποίημα και τα λόγια στο CD κατασυγκινήθηκα γέλασα και έκλαιγα συγχρόνως από τα γέλια και από την συγκίνηση. Είχα τους λόγους μου αλλά αυτή είναι η σάτιρα , η φιλοσοφημένη σάτιρα βγαλμένη μέσα από τη ζωή. Η ζωή τα φέρνει και ανάποδα ας μην επεκταθώ μέρες που είναι.
ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ  και «Ζητώ συγγνώμη από όλους τους ….για τα λόγια που δημοσίευσα. Μακριά τα θηλυκά και τα παιδιά έλεγε ο αείμνηστος μπάρμπα Γιάννης.» Αυτά είναι τα σύγχρονα << Εξ αμάξης >>

1 σχόλιο: